Hoewel God Zich op allerlei manieren bekend heeft gemaakt, ligt er nog steeds een bedekking over de wereld. God heeft door de profeten gesproken tot Zijn volk Israël, maar Hij heeft door Israël iets van Zijn trouw laten zien aan de wereld. Hij heeft door Zijn Zoon gesproken tot Zijn volk, maar Hij heeft door het Kruis Zijn liefde en genade laten zien aan de wereld.
God spreekt door Zijn schepping, door Zijn Woord en door Zijn kerk, maar de wereld herkent het niet, ziet het niet en hoort het niet. Jesaja profeteert dat er een dag komt dat de sluier op de berg ‘verslonden’ wordt. Dat is de dag en de plaats waar Jezus Zichzelf zal openbaren. De dag waarop elk volk en elke natie Hem zal zien en Hem zal herkennen. Vroeger heeft men zich wellicht afgevraagd hoe dat zou kunnen plaatsvinden. Tegenwoordig is dat door internet geen vraag meer. Elke gebeurtenis waar ook ter wereld is binnen no-time overal bekend.
Maar tot die dag aanbreekt geeft God iedereen een kans en een mogelijkheid om Hem te leren kennen.
Want toen Jezus stierf, scheurde het voorhangsel in de tempel. Daarmee gaf God aan dat de laatste bedekking, de laatste sluier was weggenomen. Het doek werd opgetrokken. De Vader staat met open armen klaar om elk mens te ontvangen. En jij en ik mogen de voeten zijn om die boodschap te brengen. Jij en ik mogen de handen zijn om die sluier, waarmee elk gezicht omsluierd is, te verwijderen.
Wij mogen door onze voorbede en ons getuigenis daaraan meewerken, dat Gods Geest in mensenharten door kan breken. Want al ligt er een bedekking op hun hart, ‘wanneer het zich tot de Here bekeert wordt de bedekking weggenomen’ (2 Kor. 3: 16). Wil jij die handen en voeten zijn?
